Krótka historia Lwowa

Miasto jako część różnych państw i podmiotów międzypaństwowych pełniło inną rolę. Czasem – jako stolica państwa, częściej jako stolica województwa. Zawsze jednak wywierało ono silny wpływ na cały region.

Założenie Lwowa

Początki Lwowa kryją się w takiej mgle, że nie wierzy się, gdy opowiadają o dacie jego powstania i o jego założycielu. Archeolodzy zakładają istnienie tu osady (miejskiej lub nie) z V wieku. ogłoszenie.

Lwów jako miasto jest wyraźnie wymieniany w annałach pod rokiem 1256. Wspominane jest jako miasto, z którego zaobserwowano dym pożaru Holma (obecnie Chełm, miasto w Polsce), wówczas stolica państwa galicyjsko-wołyńskiego. W tamtych czasach Lwów nazywany był „Miastem Lwa”. A było to za panowania Danyło Romanowicza, znanego rosyjskiego historyka XVIII wieku. jak później Danyło Halicki, to właśnie jemu przypisuje się powstanie Lwowa. Pamiętajmy jednak, że należy to postrzegać jedynie jako wersję. A fakt, że miasto nosi imię jego najstarszego syna Lwa, jak się wydaje, nie budzi żadnych zastrzeżeń.

Położony na granicy dwóch niedawno zjednoczonych księstw Lwów szybko zyskuje strategiczne znaczenie. A w XIV wieku. tutaj znajduje się jedna ze stolic ogromnego państwa galicyjsko-wołyńskiego. Przecież stolice często wówczas „podróżowały”.

Długi podbój Polski. Pierwsza Rzeczpospolita

Długi, 47-letni okres walki o dziedzictwo państwa galicyjsko-wołyńskiego (1340–1387) rozpoczął się od otrucia Jurija Trojdenowicza. Lwów czasami stawał się polski, potem węgierski, a następnie półniepodległy.

W latach 1387-1434 Lwów był stolicą królestwa rosyjskiego. Obejmował jedynie Galicję. Wołyń był już litewski. Władcą naszego królestwa rosyjskiego był król Polski. Oznacza to, że był jeden władca dwóch państw. To wydarzyło się w historii Europy. Zatem niemal w tym samym czasie Ludwik Anjou był jednocześnie królem Węgier i Polski. Ale oba państwa zachowały swoją państwowość. Ale Galicja taka nie jest. W 1434 roku Galicja ostatecznie utraciła fasadę państwowości i została przekształcona w województwo rosyjskie, które istniało przez 338 lat, aż do 1772 roku. Lwów pozostanie jego stolicą.

Krótka chronologia

1340-1345 – rządy samorządu lokalnego na czele z bojarem Dmytro Dedko

1349-1370 – pierwsze panowanie polskie

1370-1387 – drugie panowanie węgierskie w Galicji (pierwsze było przed Danyłem Halickim). Nastąpił wówczas okres autonomii lat 1372-1379, kiedy Galicją rządził Władysław Opolski, któremu przypisuje się liczne przywileje, którymi Lwów miał cieszyć się przez kolejne pół tysiąca lat.

1387-1434 – Lwów jest stolicą królestwa rosyjskiego, na którego czele stoi król polski

1434-1772 –– Lwów – stolica województwa rosyjskiego w ramach Królestwa Polskiego

Okres austriacki

Pod koniec XVIII w potężni sąsiedzi postanowili podzielić gigantyczną Rzeczpospolitą Obojga Narodów – Rzeczpospolitą Obojga Narodów. Wojska rosyjskie zajmują Lwów, a 4 lata później przekazują go Austriakom. Tym samym Lwów przez 146 lat należy do Austrii, jako stolica prowincji zwanej Królestwem Galicji

XX wiek

No cóż, w XX wieku nastąpił kalejdoskop zmian. W 1918 r. Lwów przez ponad miesiąc był stolicą ZUNR (Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej). 21 lat – pod polską, 3 lata pod niemiecką i 48 lat pod okupacją sowiecką.

1918-1919 –– ZUNR

1919-1939 –– Druga Rzeczpospolita

1941-1944 –– Niemcy

1944-1991 –– ZSRR

Off-line

O znaczeniu miasta decydował fakt, że państwa próbujące je posiąść zawsze nadawały mu liczne przywileje. W ramach Królestwa Polskiego Lwów był praktycznie autonomiczny, a nawet miał prestiżowy status „Republiki Lwowskiej” z własnym parlamentem, tzw. prawem magdeburskim.

W ramach II Rzeczypospolitej Obojga Narodów (1919-1939) i Ukraińskiej SRR miasto zajmowało pozycję jednego z najważniejszych w państwie i ośrodków regionalnych. Pytaniem było jedynie, na kogo władze postawią ze względu na narodowość i poglądy polityczne. Ale to już osobny, duży temat…